Van breedteteam naar  eerste klasse

Op een druilerige na winterdag spreek ik Pieter en Maarten onder de overkapping voor het clubhuis. De afgelopen twee jaar heb ik als vader van keepster Linde dezelfde achtbaan mee mogen maken als de heren. Tijd voor een goed gesprek over de route naar de eerste klasse. Hoe kan dat nu allemaal zomaar!

De route in getallen. Het team dat Pieter en Maarten met veel passie coachen, is vanuit de 4^e klasse in de D-jeugd gestart. Vorig seizoen stroomden ze door naar de 3^de klasse, om het seizoen af te sluiten in de tweede klasse. Het huidige seizoen werd afgesloten met een vierde en eerste plaats in de periode. In de lentecompetitie starten we in de 1^e klasse.

Mijn logische eerste vraag: "Jullie lijken een gouden combinatie te zijn. Hoe en wanneer zijn jullie bij MHC terecht gekomen en wat is jullie taakverdeling als coaches?"

Pieter: "Ik ben bij MHC Wijchen terecht gekomen toen mijn dochters Nikki & Fabienne gingen hockeyen. Voor Maarten geldt dat hetzelfde met dochters Floor en Saar." De heren kennen elkaar van het voetbal, van vroeger. Tijdens uitdagende duels tussen AWC (Pieter) en Woezik (Maarten) leerden ze elkaar kennen.

Toen hun dochters kozen voor hockey, kwamen Maarten en Pieter elkaar weer tegen langs de lijn. Pieter: "Langs de kant staan en toekijken is leuk, maar ik merkte dat ik meer wilde. Ik wilde graag mijn voetbalervaring en fanatisme overbrengen op de meiden. Coachen is dan een hele logische stap." Maarten: "Ik liep in de Bruna en kwam daar Pieter tegen. Of ik interesse had om samen met hem de E8 te gaan coachen. Daar hoefde ik niet lang over na te denken!"

Er is een duidelijke taakverdeling. Pieter is trainer, Maarten is manager van het team. De coaches hebben veelvuldig overleg over de spelopvattingen en de opstelling. De heren brainstormen regelmatig over het spel en wat er beter kan. Het doel: Een zo goed mogelijk resultaat. Altijd. En dat resultaat hoeft niet alleen de winst te zijn. Verbeteringen meenemen uit een van de vele oefenpotjes is ook een prima resultaat!

Op mijn vraag of het allemaal niet iets te snel gaat, hebben ze een duidelijk antwoord: Nee. Eigenlijk is het heel geleidelijk gegaan. Hun team is gewoonweg steeds een klasse hoger gaan spelen. Maarten: "En dat kon alleen maar door de inzet van alle meiden de afgelopen jaren. Iedere speelster heeft haar bijdrage hieraan geleverd. Door altijd een goede opkomst en inzet op alle trainingen en wedstrijden en iedere wedstrijd voor elkaar door het vuur te gaan met de juiste spelvisie, zie je dat je als breedteteam heel ver kunt komen." Pieter: "Dan kun je er als trainer/coach ook heel veel uithalen. Vandaar die terechte eerste klasse."

Het is een apart duo, die twee. Het was me vanaf het eerste jaar dat Linde bij Pieter en Maarten in het team zat duidelijk dat Pieter en Maarten een stapje extra zetten. Zelfs toen ik zelf coachte en tegen de heren moest spelen, viel me de gedrevenheid op. En het feit dat de speelsters voor hun coaches ook een stap verder leken te gaan. Hoe zit dat nu eigenlijk? Wat maakt dat jullie je onderscheiden van andere teams?
Pieter: "Het belangrijkste is dat het teambelang altijd boven het individu gaat. Iedere speelster heeft een bepaalde kwaliteit en wordt door ons op de juiste manier gewaardeerd." Maarten vult aan: "Door die specifieke kwaliteit onderdeel van ‘het team’ te maken, de meiden op de juiste positie te zetten en vanuit die positie een bepaalde taak mee te geven, creëer je zelfvertrouwen en dat betaalt zich uit."

Pieter en Maarten geven zelf eens in de week training. Deze training wordt samengesteld naar aanleiding van een analyse van de laatste wedstrijd. Op die manier worden situaties herkenbaar en kunnen weten de meiden nog beter waar ze voor aan het trainen zijn. Ze worden voorbereid op een situatie in het veld en ze zijn in staat om als team buitengewoon te presteren. Geen loze woorden, zo leren de resultaten.

Maarten: "Wij bepalen aan het begin van het seizoen onze spelvisie. We passen onze trainingen daarop aan. We kijken welke meiden waar het beste tot hun recht komen en wat ze op welke positie moeten doen." "Daarnaast trainen wij veel op wedstrijdsituaties, zodat de meiden tijdens de wedstrijd precies weten wat van ze verwacht wordt. Dat betekent bijvoorbeeld veel positiespellen; hierdoor gaan de handelingssnelheid én het niveau omhoog." Dat hun eigen fanatisme zeker ook motiverend werkt op het team hoef ik je niet te vertellen!

Tijdens de afgelopen wintercompetitie stonden Maarten en Pieter loodrecht tegenover elkaar. Ze coachten allebei een ander team. En wilden allebei winnen, natuurlijk. "De wintercompetitie mag eigenlijk niet de naam "competitie" dragen. Veel meiden zijn niet gemotiveerd doordat ze over de verschillende teams worden verdeeld," aldus Maarten. "Het duurt drie of vier wedstrijden voordat ze elkaar kennen en dan is het al bijna weer afgelopen."

Onderlinge concurrentie is er eigenlijk niet, zegt Pieter. Doordat de zaaltrainingen weer met het veldteam wordt gedaan, is het ook gewoon lastig een gemotiveerd zaalteam te maken. Meer dan een gezonde rivaliteit om te willen winnen is die concurrentie dus niet. "Wat ons betreft zou de wintercompetitie moeten bijdragen aan de technische ontwikkeling van de spelers, zodat ze in de lentecompetitie als ‘beter team’ te starten."

Om het team over de winter heen een team te houden, organiseren de coaches regelmatig buitenschoolse activiteiten. "We hebben een fotoshoot gedaan met het team, en dit seizoen al twee keer een kickboks-clinic. Erg goed voor de teambuilding. Daarnaast organiseren we extra looptrainingen op de Smelenberg, extra hockeytrainingen en we organiseren veel oefenwedstrijden."

Tot slot ben ik benieuwd of de coaches nog tips hebben voor nieuwe coaches, die aan de slag gaan met benjamins of de F-jes). Wat zou je die coaches mee willen geven?

Maarten: "Wij komen beide uit het voetbal. Toen wij in de F-jes zaten leerden wij alleen maar ballen aannemen en trappen, wat positiespel is en wat je op welke positie moet doen. Je moest een bal kunnen aannemen en er tegenaan kunnen trappen om überhaupt te kunnen voetballen." Techniek is leuk, maar niet de basis, aldus de heren. Hun tip voor de nieuwe coaches is om zich niet dood te staren op het oefenen van de techniek, maar juist te focussen op de basis zoals hierboven weergegeven. Misschien kan de club hierin nog iets meer sturen? Als je de basis van jongs af aan beheerst, zal het niveau met de jaren vanzelf stijgen. Het klinkt logisch.

We staren even over veld 1. De regen is inmiddels opgehouden en er komt een heel voorzichtig zonnetje aan. Pieter: "Jij nog koffie?" Lekker. Maarten pakt alvast de tas met hockeyballen. Zo spelen op veld 2, ze hebben er zin in. Ik pak vast mijn camera uit mijn tas. Ben benieuwd wat dit seizoen ons verder nog brengt. We hebben er zin in!

Tekst en fotografie: Michiel Heijmans